قله دوخواهران

مشاهده وضعیت هوای قله دوخواهران در هفت روز آینده
دو خواهران به شکل ۲ مخروط «دو قلویی‌ شکل» است که در دوردست‌ترین نقطه البرز مرکزی جای گرفته است.
این قله در امتداد خط الرأسی‌ست که شرق آن بعد از قلل : مخروط سر ، سه سنگ و وارو به رودخانه سه سنگ ختم می‌شود و ادامه آن به یال شمال‌غربی قله دماوند یعنی یال سرداغ وصل است که به نوعی تنها یال جدا شده از دماوند محسوب می‌شود.
ولی همسایگان غربی این قله عبارتند از ؛ کهو – تخت خرس و چپکرو.
خط الرأس هفت سران لار و قله مشهور شکرلَقاس و ناظر در شمال‌ این قله قرار گرفته اند و از طریق قله کهو قابل صعودند.
ناگفته نماند قللی که در امتداد خط الرأس هفت سران لار قرار دارند (به شکل نرمال) از منطقه نمارستاق (جاده هراز)صعود می‌شوند.
در شمال قله دوخواهران دره‌ای وجود دارد که به منطقه نمارستاق می‌رسد.قله مرتفع کهون در جوار این دره قرار گرفته است.
بدلیل دور بودن معمولا این قله به شکل دو روزه اجرا می‌شود.



شهرهای نزدیک :
.
رشته کوه:
رشته کوه البرز
مسیرهای صعود:
از چهار مسیر می‌توان این قله را صعود کرد:
منطقه گرمابدر(فشم)- گردنه یونه‌زا – دشت لار – دره سفیدآباد – قله چپکرو – قله دوخواهران
جاده هراز(پلور) – جاده چال چال – دشت ورارو – شمال رودخانه سه سنگ – قلل ورارو ، سه‌سنگ ، مخروط‌سر – دوخواهران
از طریق روستای نمارستاق(جاده هراز) – دشت دریوک چمن – دره جنوب‌غربی – دشت لهرا – قله کهو – قله دوخواهران
از طریق گوسفند سرای گــَوَنَک‌چال منطقه آرو( دشت لار) که می‌توان یک روزه این قله را صعود کرد .
ارتفاع قله:
4266 متر
عوارض طبیعی موجود:
قلل متعدد البزر و دماوند زیبا
طول مسیر:

زمان  مناسب برای صعود به قله:
به دلیل طولانی بودن مسیر معمولا صعود دو روزه انجام می شود
وضع آب و هوای منطقه:
آب هواس سر و خشک
بهترین فصل صعود به قله:
تابستان
یخچال ها:

چالش های موجود در مسیر:
مسر مشکل
آبشارها و چشمه های مسیر:

جان پناه ها و محل های تامین آب:
.
پوشش گیاهی منطقه:
در ارتفاعات مختلف کوه دماوند، گیاهان فراوان و گوناگونی می‌رویند که برخی از آن‌ها فقط در ارتفاعات خاصی دیده می‌شود. گیاهان این منطقه که به اسم دماوند نامگذاری شده‌اند عبارتند از: کلاه میرحسن دماوندی، کزل دماوندی، بومادران دماوندی، پیرگیاه دماوندی، ریش قوش دماوندی، فراموشم مکن دماوندی، زنگوله‌ای دماوندی، کتانی دماوندی و ماشک دماوندی. در ارتفاع ۳٬۲۰۰ تا ۳٬۵۰۰ متری، علف و بته‌های بلند و خاردار و به هم پیوسته وجود دارند. برخی از انواع بته‌های خاردار دماوند عبارتند از: کلاه میرحسن دماوندی، خارپشتی، گونه‌های هزارخار (مانند گون)، بته‌های بنفش‌رنگ اسپرس پشته‌ای و گچ دوست گل سنگی. از گونه‌های ورموت (افسنتین) نیز در دماوند وجود دارند که عبارتند از: درمنهٔ کوهی، درمنهٔ معطر، درمنهٔ کوهسری و گونهٔ فراوان درمنهٔ شرقی. برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارتند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رُز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومهٔ پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویهٔ دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبلهٔ ارغوانی و مینای پرکپهٔ برگ نقره‌ای. دامنهٔ کوه دماوند در ارتفاع ۲٬۰۰۰ تا ۳٬۵۰۰ متری کاملاً پوشیده از شقایق است. این شقایق منحصربه‌فرد، در دنیا شناخته شده‌است و با نام شقایق لار و رینه در کتاب‌های معتبر گیاه‌شناسی جهان به ثبت رسیده. همچنین این منطقه از لحاظ مرتع و چراگاه بسیار غنی است؛ حتی در ارتفاعات بلند دماوند نیز (زیر چهار هزار متر) از این بابت فقر چندانی وجود ندارد.
پوشش جانوری منطقه:
این منطقه به دلیل موقعیت ویژهٔ آن که از شمال به جنگل و از جنوب به کوه‌های هم‌مرز کویر مشرف است، میزبان انواع مختلفی از جانوران است، از جمله:
جانوران شکارچی چهارپا روباه، شغال، سگ و گرگ در پیرامون دماوند پراکنده‌اند. این جانوران تا ارتفاع ۴٬۰۰۰ متری کوه دماوند هم دیده می‌شوند. در این منطقه خرس هم وجود دارد، اما بیشتر در غرب و شمال دیده می‌شود و از ارتفاعات بلند دوری می‌کند.
جانوران گیاه‌خوار کل‌وبز، قوچ‌ومیش، گراز، خرگوش. به جز گراز و خرگوش که در دشت‌های کوهپایه‌ای کوه دماوند زندگی می‌کنند، دیگر جانوران، فصل‌های گرم را در ارتفاعات سپری کرده و با سرد شدن هوا به مرور ارتفاع کم می‌کنند. این جانوران تا ۵٬۰۰۰ متری هم بالا می‌روند.
پرندگان از پرندگان شکارچی، عقاب طلایی، جغد و خفاش را می‌توان نام برد. دیگر پرندگان این منطقه تیهو، کبک، بلدرچین، سینه‌سیاه و طوطی دارکوب هستند.
دیگر جانوران تقریباً ۵ نوع مار، انواع عقرب، بزمجه، انواع خانوادهٔ موش‌ها و گورکن در این منطقه دیده می‌شوند. بیشتر گزنده‌های این محدوده سم مهلکی ندارند؛ به‌طوری‌که حتی نیش خطرناک‌ترین خزنده‌ها نیز تا چند ساعت پس از گزش قابل درمان است. در کوه دماوند، گزندگان در ارتفاعات بالاتر از ۴٬۰۰۰ متر، بسیار کم به چشم می‌خورند.
بر روی قلّهٔ دماوند، لاشهٔ یخ‌زدهٔ چند حیوان دیده می‌شود. این لاشه‌ها چندین سال است که در این مکان دیده می‌شوند و شامل حیواناتی مانند گوسفند و بز کوهی است. دلیل راه‌یابی این حیوانات به قلهٔ کوه دماوند و مرگ آن‌ها به خوبی مشخص نیست؛ شاید به دلیل وجود گاز گوگرد، سرما، گرسنگی یا دلایل دیگری مرده باشند.
منابع محتوای ثبتی:
سایت قله